Sakrament namaszczenia chorych w naszej parafii udzielany jest na życzenie podczas odwiedzin pierwszopiątkowych a także jeśli zaistnieje taka potrzeba „na wezwanie". Uroczyście udzielany jest 11 lutego w Dniu Chorego we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes.
„Choruje ktoś wśród was? Niech wezwie kapłanów Kościoła i niech modlą się nad nim namaszczając go olejem w imię Pańskie. Modlitwa płynąca z wiary wybawi chorego i ulży mu Pan. A jeśliby był w grzechach, będą mu odpuszczone." (Jk 5,14-15)
Wezwania księdza do udzielenia sakramentu namaszczenia chorych można dokonać w kancelarii parafialnej, zakrystii lub telefonicznie. Należy podać adres chorego oraz jego stan zdrowia dla określenia jakie sakramenty chory będzie mógł przyjąć. Warto zatroszczyć się, aby osoby starsze i chore miały systematyczny dostęp do sakramentów świętych np. z okazji pierwszego piątku miesiąca.
Na przyjście kapłana do chorego należy: nakryć stół białym obrusem, na stole umieścić krzyż, dwie świeczki, talerzyk z wodą święconą i kropidło. Jeśli jest to możliwe, w świętych obrzędach uczestniczyć powinna uczestniczyć rodzina chorego (jego domownicy). Wyjątkiem jest czas spowiedzi, kiedy opuszczamy pokój gdzie przebywa osoba chora.
Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości. Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość. Zmarłym nie udziela się sakramentu namaszczenia chorych.
Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią. Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża, ponadto, „jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5,15).
Sakramentu tego udzielają tylko kapłani. Przy jego sprawowaniu używają oni oleju poświęconego przez biskupa w Wielki Czwartek.